66 „Powroty i rozstania.”

„Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się powrotem.”

Do końca roku pozostał jeden dzień. Blondyn stał w hali, na lotnisku. Przechodził z nogi na nogę i niecierpliwie czekał na przylot z Machesteru. Minuty przedłużały się coraz bardziej, a on nie mógł wytrzymać. Nagle w oddali zauważył piękną, rudowłosą dziewczynę, której uśmiech nie znikał z twarzy.

- Zoey! – krzyknął blondyn, z drugiego końca hali.

- Niall! – odkrzyknęła i zaczęli biec w swoją stronę. Potrącali napotkanych ludzi, nie zważając na nic, na nikogo. Spotkali się po środku drogi. Rudowłosa wpadła w jego ramiona. Obkręcił ją dookoła i po paru minutach postawił w końcu na ziemi.

- tak bardzo tęskniłem – wyszeptał jej do ucha, po czym wbił się w jej usta. Zaśmiała się i chwyciła jego twarz w dłonie.

- już spokojnie głupku – odsunęła go delikatnie, ale blondyn nie dawał za wygraną i wciąż całował ją po całej twarzy.

- kocham ci piękna – wyrzekł i przyciągnął dziewczynę do siebie.

- ja ciebie też Horan. – wyszeptała i wtuliła twarz w jego szyję.

***

Szóstka przyjaciół siedziała jak zwykle w domu chłopaków. Całą grupą zastanawiali się nad ślubem Any i Louis’a, który ma odbyć się za pięć miesięcy. Prześcigali się w pomysłach, a przez niektóre wybuchali śmiechem.

- kiedy oni w końcu przyjadą? – rzucił nagle Louis

- kto? – Ana uniosła brew

- no Niall i Zo, ile można jechać z lotniska!

- spokojnie, przecież na pewno powitanie zajmie im co najmniej z pół godziny. – wyszczerzył się Zayn i spojrzał z uśmiechem na Jo. Siedziała obok i nie udzielając się w rozmowie, bawiła się swoimi długimi, chudymi palcami.

- co jest? – spytał zatroskany

- trochę się denerwuję. – wyszeptała

- czym?

- no wiesz.. wasza przyjaciółka.. chciałabym, żeby wszystko poszło dobrze.

- oj mała, przestań – zaśmiał się i musnął rudowłosą po policzku – Zo, to świetna dziewczyna i na pewno się polubicie. nie denerwuj się tak wszystkim.

- tak bardzo bym chciała, żeby wszyscy twoi przyjaciele mnie polubili. Wiem, że to trochę egoistyczne ale..

- no i wszyscy cię kochamy – usłyszała radosny głos Any – Zayni ma szczęście! – wyszczerzyła się i przytuliła dziewczynę.

- ej, kogo tak właściwie zapraszacie? – rzucił nagle Liam

- ano właśnie.. – Lou spojrzał na narzeczoną pytająco

- ja myślę, że was wszystkich, z osobami towarzyszącymi – Ana spojrzała znacząco na Liam’a – Paul, rodzina Lou i to wszystko.

- a co z mediami? – spytał brunet

- oczywiście, że nie. ale na pewno ktoś się wkręci. To nieuniknione, kiedy panem młodym  będzie taka gwiazda! – zaśmiała się Ana i stuknęła bruneta w ramię.

- a świadkowie? – zaczął Zayn

- a tego jeszcze nie ustaliliśmy. – odpowiedział Louis

- a ja mam pewien pomysł. Ale to trzeba omówić na osobności – brunetka spojrzała znacząco na chłopaka

- na osobności? – Lou wyszczerzył się, pocierając dłonie

- zboczeniec. – skwitowała Ana, przewracając oczami.

Po dłuższym czasie do wszystkich dołączyła Zoey z Niall’em. Dziewczyna została niesamowicie przywitana, przez rzucających się na nią przyjaciół. Ponieważ każdy argument do imprezowania jest dobry, postanowili urządzić małą domówkę na cześć powrotu rudowłosej.

***

Koniec roku był najpiękniejszym jak do tej pory w mniemaniu Any. Nigdy bowiem nie spędziła go wśród najlepszych przyjaciół i narzeczonego, z którymi bawiła się niesamowicie dobrze. Dodatkowo, do ich grupy „wzajemnej adoracji” jak to ujął Niall, dołączył John, chłopak Liam’a. wszyscy byli szczęśliwi. A o północy wypłynęło mnóstwo emocji i wyznań.

- Harry.. – zagadnęła cicho Ana, do stojącego w ogródku lokowatego. – szczęśliwego nowego roku. – objęła chłopaka w pasie i wtuliła się w jego ramię.

- dzięki mała. wzajemnie.  – posłał jej nikły uśmiech i wrócił wzrokiem na niebo.

- mam nadzieję, że wszystko się ułoży. Naprawdę pragnę waszego szczęścia. – rzuciła, bawiąc się jego długimi palcami.

- nie mówmy o tym. jak się czujesz? – zmienił szybko temat, nachylając się nad dziewczyną i dotykając jej brzucha.

- w porządku. – uśmiechnęła się, widząc z jaką czułością chłopak traktuję jej brzuch. – coś czuję, że będziesz dobrym wujkiem – zaśmiała się

- mam nadzieję – wyszczerzył się – wiecie już co to będzie?

- no troszkę jeszcze za wcześnie – pokazała mu język

- jak będzie chłopiec, zamawiam sobie wybór imienia! – uniósł z powagą palec

- hm.. ciekawe co wybierzesz – udała zamyślenie

- oczywiście, że Harry! To najpiękniejsze imię – wyszczerzył się, po czym oboje wybuchli śmiechem.

- Hazza..

- no? – spojrzał na brunetkę swoimi błyszczącymi ślepiami

- porozmawiaj z nią. – rzuciła spokojnym tonem.

- nie.. to nie ma sensu. Próbowałem. Ona jest..

- znam ją i wiem, że to naprawdę wrażliwa dziewczyna. To niemożliwe, żeby stała się nagle taką suką, z którą nie można się dogadać. – stwierdziła, wspinając się na palce i klepiąc chłopaka po ramieniu.

- no dobrze. Postaram się.. – uśmiechnął się, widząc próby dosięgnięcia jego ramienia. – Ana, wiesz, że jesteś cudowna?

- hm.. wiem na pewno, że jestem głodna! – wykrzyknęła ze śmiechem i pociągając za sobą lokowatego, weszła z powrotem do środka.

***

Impreza się rozkręcała, a wszyscy świetnie się bawili. Nawet Harry’emu poprawił się humor. Chłopaki jak zwykle zaczęli się wygłupiać, a dziewczyny siedziały na kanapie i wpatrywały się z pożałowaniem i uśmiechem w poczynania rozbawionych i wstawionych chłopaków.

- i on ma być ojcem? Jakoś sobie tego nie wyobrażam.. – rzuciła Zo, kręcąc głową, widząc co wyczynia Louis.

- uwierz mi, że ja też.. – zaśmiała się Ana i posłała buziaka chłopakowi, który właśnie w tym momencie na nią spojrzał.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiem, że jestem głupia, bo pomyśłalam o tym dopiero teraz. Ale zamierzam zalozyc specjalne konto naszych zakochańców na TT. By odpuscic Wam spamy, tam wlasnie będę powiadamiala o nowych rozdziałach, także na innych blogach ;) co Wy na to?