Imagin - Niall.

- nie możemy być razem. Przepraszam. –rzekłam, starając się nie patrzeć mu w oczy. Nie mogłam. Tak bardzo bolało mnie to co powiedziałam. To co musiałam zrobić.

- dlaczego? Dlaczego po tylu latach wyskakujesz z takim tekstem? – nie patrzyłam na niego, ale słyszałam w jego głosie pretensję i rozżalenie. – nie dam ci odejść [T.I]! nigdy! – krzyknął i złapał mnie za ramiona. Szybko mu się wyrwałam i cofnęłam.

- nie utrudniaj tego, proszę. – wyszeptałam i w końcu odważyłam się spojrzeć w jego cudowną twarz. przeszył mnie swoimi dużymi, niebieskimi oczami, w których tak kochałam się zatapiać. – żegnaj Niall.. – rzuciłam szybko i nie czekając na jakąkolwiek reakcję z jego strony, odwróciłam się od niego i odeszłam.

Tak bardzo pragnęłam się odwrócić, by móc ujrzeć ukochanego blondyna po raz ostatni. Ale nie mogłam. Trudniej byłoby mi odejść tak jak to sobie postanowiłam. Zacisnęłam pięści, zmrużyłam oczy i szłam przed siebie.  Wciąż powtarzałam sobie, że to dla jego dobra. Że musiałam to zrobić. Że nie było innego wyjścia.

W końcu nie wytrzymałam. Musiałam się odwrócić. Jestem tak cholernie słaba, myśląc o nim. Wciąż stał tam gdzie go zostawiłam, ze spuszczoną głową i zaciśniętymi pięściami. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała w szybkim tempie. Kiedy to zobaczyłam poczułam przeszywający ból serca. Nigdy nie chciałam by cierpiał, a teraz sama do tego doprowadziłam. Nie, to nie może się tak skończyć..

Zaczęłam biec w jego stronę. Podniósł głowę i widząc mnie, również ruszył. Spotkaliśmy się na środku zatłoczonej ulicy. Wpadliśmy sobie w ramiona. Złapał moją twarz w dłonie i podniósł. Spojrzał w moje czekoladowe oczy, a ja widziałam w jego tęczówkach tę samą miłość, ten sam blask co zawsze. Dotknęłam jego gorącej twarzy, na co od razu zadrżał. Poczułam na policzkach delikatne krople deszczu. Nie odrywałam od niego wzroku. Nie powiedział nic, wciąż wpatrując się we mnie. Zbliżył usta do moich i złożył na nich delikatny pocałunek, by zaraz potem oderwać się i spojrzeć na mnie pytająco. Nie powiedziałam nic, zamiast tego wbiłam się w jego cudowne, miękkie usta, obejmując rękami jego szyję. Odwzajemnił gest, łapiąc mnie za biodra i unosząc. Po chwili rozpętała się straszna ulewa.

Staliśmy na środku ulicy i całowaliśmy się tak namiętnie i tak czule jak jeszcze nigdy. Nie przeszkadzał nam zimny, jesienny deszcz, który z minuty na minutę robił się coraz większy. Czułam jak jego ręce zaciskają się wokół mojej talii, jak jego język coraz zachłanniej szuka mojego. Ułożyłam dłonie na jego kompletnie mokrych blond włosach. Przeczesywałam je, bawiąc się każdym kosmykiem po kolei. Tak bardzo je kochałam. Dotknęłam opuszkiem palca jego mokrego od deszczu policzka. Był rozgrzany. Tak samo jak całe jego ciało, które czułam coraz bliżej swojego. Czułam jak drży. Jednak to nie była sprawka zimnego deszczu.

Postawił mnie z powrotem na ulicy, jednak nie puścił. Odgarną moje mokre, czarne włosy, odkrywając  moją brudną od rozmazanego tuszu twarz. złapał ją w swoje gorące dłonie i przeszył mnie po raz kolejny wzrokiem.  Sekundę później złapał mnie za ramiona i przyciągnął do siebie, przytulając. Czułam jego szybki oddech, ciepło jego ciała i zapach tak przeze mnie uwielbianych perfum, które z resztą sama dałam mu w prezencie. Zaciągnęłam się znajomym zapachem i wetknęłam nos pomiędzy jego linię szczęki a ramię, wtulając się w szyję chłopaka. Zbliżył usta do mojego ucha, a jego oddech przyprawił mnie o ciarki.

- nigdy nie pozwolę ci odejść. – wyszeptał.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

tak, ja wiem, że jestem nienormalna. ale wpadłam na taki króciutki pomysł, a że nie pasuje on do mojego opowiadania stwierdziłam, że zrobię z niego imagin. nie bawie się w takowe ale jeśli Wam się spodoba i będziecie chciały to się oferuję, bo mam mnóśtwo niespożytej energii w mózgu, do wymyslania przeróżnych historyjek. xD

napiszcie ale bardzo szczerze co o tym sądzicie! i czy jest sens bym brała się za takie rzeczy. ;)

buziaczki moje Kochane. ;*